زمانی در پوششی از پر و پرنیان

 
نازکتر از حریر

آرمیده بودند !

قصه غصه های دلها میسوزاند

تار و پود وجودت را

شیشه ظریف احساسشان ترک برداشته

چگونه بند شود به جایی

 
آنگاه که راحت تر و سریعتر از پلک زدنی